Bartosz Światłowski

• Polskie postrzeganie współczesnej Republiki Litewskiej ma podwójny charakter: geopolityczny i narodowościowy.
• Litwa jest dziś pełnoprawnym członkiem NATO i UE z czego wynikają konsekwencje prawne, polityczne i geostrategiczne. Wilno musi przestrzegać określonych prawem norm międzynarodowych dotyczących poszanowania praw mniejszości narodowych. W tym przede wszystkim umowy zawartej z Polską w 1994 roku. Jednocześnie jako podmiot geopolityczny RL narażona jest na wrogą politykę ze strony Rosji. By temu przeciwdziałać Litwa powinna szukać trwałych sojuszników w najbliższym otoczeniu. Ze względów geograficznych kluczowe znaczenie przypada Polsce. Również z punktu widzenia Polski dobre relacje z Litwą mają znaczenie w perspektywie przeciwdziałania rosyjskiemu neoimperializmowi.

Ksawery Czerniewicz

• Na przełomie roku w życie weszły dwa strategiczne dokumenty Federacji Rosyjskiej: jawna strategia bezpieczeństwa narodowego oraz tajny plan obrony do roku 2020. Zapisy tego pierwszego oraz to, co wiadomo o drugim, pokazują, że Rosja, deklarując poczucie zagrożenia ze strony USA i ich sojuszników, skupia się na zwiększaniu swych wpływów i prestiżu oraz cementowaniu jedności narodowej w obliczu tego, co odbiera jako rosnące zagrożenie zewnętrzne.

Arkadiusz Stanisławowski

• Bezpieczeństwo dostaw węglowodorów do Polski to jedna z najbardziej palących kwestii w krajowej debacie politycznej. Wbrew powszechnemu przekonaniu sytuacja w segmencie gazowym poprawia się z roku na rok i nie jest bynajmniej dramatyczna. Natomiast w branży naftowej prezentuje się wręcz bardzo pozytywnie. Mimo to w obu przypadkach skala wyzwań stojących przed nowymi władzami w Warszawie jest bardzo duża.

Ksawery Czerniewicz

• Półwysep Krymski i Obwód Kaliningradzki pełnią rolę wysuniętych umocnionych pozycji rosyjskiej machiny wojskowej, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla całej Europy Środkowej i Wschodniej;
• Głównym zagrożeniem dla Polski jest rosyjskie zgrupowanie w Obwodzie Kaliningradzkim, zaś priorytetem powinno być – wspólnie z sojusznikami – przygotowanie planów skutecznej obrony pogranicza suwalskiego;

Publikujemy dzisiaj drugi esej, który przedstawia historię polityczną tym razem Turcji – drugiego w naszej ocenie wartego analizy przykładu alternatywnej wobec tradycyjnej drogi rozwoju.

Polityczna temperatura „wojny polsko-polskiej” jest niezmiernie wysoka i wydaje się dalej rosnąć. W ocenie OAS opinia publiczna powinna wymóc na głównych siłach politycznych wypracowanie kompromisu w zakresie chociażby spraw podstawowych, takich jak polityka zagraniczna – bez kompromisu w tym zakresie prowadzenie skutecznej polityki zagranicznej nie będzie możliwe. Spory dotyczące polityki zagranicznej w większym stopniu są wszakże pochodną sporów dot. polityki wewnątrzkrajowej niż jakichkolwiek realnych zmian w polityce zagranicznej jako takiej, choć oczywiście nie sposób nie zauważyć pewnego zaostrzenia – czasem niepotrzebnego – retoryki.

Krzysztof Rak Polska powinna skończyć z prowadzeniem naprzemiennie uległej i pseudo-mocarstwowej polityki i skupić się na prowadzeniu polityki […]

Ksawery Czerniewicz

• Na Zakarpaciu nie ma szans na powtórzenie przez Rosję i jej agenturę scenariusza z Donbasu (rebelia), o scenariuszu krymskim (aneksja) nie wspominając.

Witold Jurasz

• Polska powinna rozpatrywać wszystkie opcje zwiększające nasze bezpieczeństwo, w tym przystąpienie do programu Nuclear Sharing.

Witold Jurasz Coraz mniej wierzę w kompromis ws. Trybunału Konstytucyjnego. Wierzę natomiast w to, że jego brak odbije […]